Oto linia, której nikomu nie trzeba przedstawiać, jednak z kronikarskiego obowiązku napiszę kilka słów. Choćby o tym, że dawniej był to ważny ciąg komunikacyjny, łączący Berlin z Królewcem, ówczesną stolicą prowincji Prusy Wschodnie. Koniec końców o budowie Ostbahnu zadecydowały między innymi: duża odległość między miastami, słabo rozwinięta sieć dróg oraz względy handlowe i obronne.

Gdy w powojennej Polsce kładziono nacisk na modernizację linii kolejowych, ich elektryfikację i zakup nowego taboru, Ostbahn trwał w niezmienionej od lat formie. Uwagę miłośników kolei przyciągała zwłaszcza architektura i infrastruktura, zaś parowy i spalinowy tabor stanowił doń smakowity dodatek, umożliwiający odbycie sentymentalnych podróży. Chociaż dziś spora część tego bogactwa uległa przebudowie, degradacji bądź rozbiórce, a parowozy i lokomotywy spalinowe zastąpiły autobusy szynowe, Ostbahn cały czas zachęca miłośników kolei z kraju i zagranicy do odwiedzin. Mnogość zdjęć z różnych stacji wzdłuż tej linii, jakie można znaleźć w sieci, również świadczą o tym, że magia starej magistrali trwa nadal. I trwać będzie, póki nad torami nie zawiśnie sieć trakcyjna, a niskie perony pokryte kostką nie zostaną wyłożone różowo-szarymi betonowymi płytami, otoczonymi niebieskimi płotkami.